Gelukkig hadden we nog wel pen en papier. Mijn zus en ik belandden toen in onze Marley & Me -fase. We schreven tientallen korte verhalen voor elkaar die meestal gingen over een jonge vrouw die samenleefde met een onvoorstelbaar groot aantal honden (uitsluitend Golden Retrievers) en dat vonden we ge-wel-dig.
Nu kan ik me absoluut niet voorstellen hoe je zestig ontembare, fluffy Golden Retrievers onder bedwang zou moeten houden, want ik kan jullie uit betrouwbare bron vermelden dat één eigenwijze, blonde en ook vrij kleine Golden, al een hele uitdaging kan zijn om uit te laten.Goed. Dus het idee om zestig honden te bezitten was wellicht iets onrealistisch. Toch stopte de liefde voor het schrijven (en ook voor honden) niet. Elk verhaal werd steeds een beetje langer en zo ontstond er een boek. Een boek waarvan ik hoop dat er nog veel meer mogen volgen. Een boek waarvan ik hoop dat jij, als lezer, er veel plezier aan beleeft, zoals ik dat ook heb gedaan.
Mijn passie voor fotograferen ontstond eveneens door boeken, trouwens. In de dikke fotoboeken van het WNF kon ik uren kijken. Dieren op die pure en mooie manier vastleggen; dat wilde ik ook! Alleen was dat vóór de tijd dat ik erachter kwam dat ik een reële angst heb voor tropische insecten en het nooit langer dan tien minuten vol zou houden in de jungle. En dan schat ik de tijd nog ruim in.
En tja, ook huisdierfotografie blijkt niks voor mij te zijn. Mijn Golden Retriever is een verschrikkelijk model die liever achter de camera kruipt dan dat ze zich laat vastleggen. Toch is het zo wel begonnen. Een slechte foto van de hond. Een wazig kiekje van de giraffen in de dierentuin. Een nieuwe profielfoto voor mijn zus.
Herinneringen die zo belangrijk voor ons zijn dat we ze vastleggen; dat is mooi. Momenten die niet verloren mogen gaan leg ik graag vast. Want hoeveel ik ook van schrijven houd; soms zegt een foto meer dan duizend woorden.
Neem snel een kijkje op de website rondom alle updates over foto's, boeken en korte verhalen!